Afgelopen dagen was ik weg...
Normaal gesproken doe ik rond deze tijd wat ik het allerleukste vind, ik ga kamperen met mijn kleine tentje bij het Nivonhuis in Oisterwijk óf bij het Amsterdamse Duinwaterleidinggebied.
Het werd het Nivon.
Nivon exploiteert in Nederland dertien 'natuurvriendenhuizen'. Ik ken er inmiddels al een aantal en ik vind het Nivon geweldig.
Bij de Oisterwijkse Bossen en Vennen en de woestijnachtige Campina vind je Natuurvriendenhuis "Morgenrood" met bijbehorend natuurkampeerterrein. In deze omgeving kun je urenlang zwerven en genieten van het landschap, de vennen en de bossen. En laat ik nu toevallig een echte 'wanderer' zijn!
Er is een Bezoekerscentrum van Natuurmonumenten van waaruit de bewegwijzerde wandelingen (variërend van 2,5 tot 10 kilometer) door de bossen starten maar ik loop er zo vaak dat ik niet altijd de paaltjes meer hoef te volgen. Tenminste... dat bluf ik nu. Ik verdwaal soms nog wel eens :-)
Wat me dit keer opviel was de enorme hoeveelheid kwakende groene kikkers in al die (14!) vennen... en die maakten een herrie! En wat een machogedrag hebben die kleine herriemakers. Net mensen! Ze krioelden door en over elkaar heen en blazen hun schattige wangetjes op om indruk op elkaar te maken. Ook op mij hebben ze indruk gemaakt want ik heb een zwak voor amfibieën en reptielen, al langer geleden opgelopen in de periode dat ik in het voorjaar vrijwilliger was tijdens de Paddentrek. Ik heb honderden van die beestjes opgepakt en overgezet om ze te behoeden voor een ongelukkig eind van hun leven (platgereden). Ik heb daar de afgelopen jaren erg veel commentaar op gehad. 'Wat knap dat je dat durft' of 'Bah wat vies' en 'Oh wat goed'. En ik? Ik vind het gewoon leuk om te doen. Mijn kikkergroene hart gaat sneller kloppen als ik hier weer aan terugdenk of als ik weer een pad op mijn pad zie.
Zoals ik het verhaal al begon, normaal gesproken kampeer ik in mei. Maar kamperen was helaas nog niet toegestaan deze maand, tenminste, niet in een trekkingtent omdat de toiletgebouwen (best handig om te gebruiken als kampeerder) vanwege de bekende 'virale redenen' niet geopend waren. Je moet als kampeerder dus je eigen 'plee' en eventuele douche meenemen... dat lukt niet in mijn 95 centimeter hoge tentje. Tenminste, ik zie dat niet voor me. En midden op het veld gaan zitten? Mwah.
Kamperen werd het dus niet... maar er is voor elk 'probleem' een oplossing. Vriendlief heeft onlangs een camper gekocht... probleem opgelost!
Toch dacht ik aanvankelijk dat ik het echte contact met buiten zou missen. Maar niets is minder waar... het enige wat ik binnen heb gedaan is koken en slapen. Heerlijk! En wat ik, als ik lichtgewicht ga kamperen, niet mee kan nemen kon nu makkelijk mee in de camper. Fiets en step bijvoorbeeld! Want sinds kort heb ik een sportstep, een 'Footfighter' en dat is zo ontzettend leuk om te doen. Na een dag wandelen nog even een 'rondje' op de step door een geweldig natuurgebied is voor mij op dit moment het pure geluk! En omdat ik de laatste tijd een wat mindere conditie had is dit steppie erg welkom.
Als kleuter stepte ik al naar school maar dit is van een hele andere orde. De eerste keer dat ik deze step probeerde schrok ik wel een beetje. Het is gewoon zweten! Dat zag ik als vijf-jarige toch een beetje anders.
Maar nu op mijn vijftigste sta ik er weer op... en inmiddels heb ik weer hetzelfde gevoel als toen!
Comments