Ik heb leuk nieuws!
Weer vertrek ik een paar maanden naar het buitenland. Dit jaar is Frankrijk aan de beurt.
En hoe is dat zo gekomen? En wat ga ik daar doen?
Ik werd onlangs gebeld door een touroperator: 'Marion, wil je dit jaar nog voor ons werken op een camping in Frankrijk want de grenzen gaan weer open?'
Ik heb heel even nagedacht om te voelen wat die vraag met me deed. Ik werd enthousiast, een goed gevoel dus. Camping, buiten, avontuur, vrijheid, gasten ontvangen.... Daar word ik zo blij van.
Ik had er helemaal niet op gerekend want ik was van plan me op mijn verpleegkundige carrière te storten... maar alles loopt altijd anders dan verwacht.
Dus ik heb ze teruggebeld: 'Ja, ik wil!'
En om een lang verhaal heel kort te maken: eind juni vertrek ik voor 3 maanden naar een camping in de Vendée; Zuid-West Frankrijk- wijn en strand, natuur en kastelen en met de Atlantische Oceaan pal naast me. Factor 50 en bikini zijn al ingepakt ;-)
Ik ga daar 12 mobile homes beheren en dat betekent: inrichten, schoonmaken, controleren, repareren, gas aansluiten. En als dat klaar is kunnen de gasten komen. De eersten zullen op 2 juli arriveren. Leuk!
Het zal net zoals de andere keren hard werken worden, en nu vooral omdat de voorbereidingen door de touroperator pas later konden worden opgestart (oorzaak: Corona). Maar, als ik ergens goed in ben is het problemen oplossen. Ik kan niet wachten!
Misschien beleef ik wel weer leuke avonturen zoals het redden van een zwaan op een drukke weg of zwemmen vlakbij een stuwdam in het helderste water ooit waar de vissen vlak langs me zwemmen of heb ik weer van die leuke enthousiaste gasten die me overladen met complimenten.
Ik heb er zin in en ik hoop dat jullie mijn verhalen willen lezen...
Wordt vervolgd....
Wat ee leuke uitdaging Jij bent van alle markten thuis Is t leuk tussen de Fransen Jouw kennende wel Je bent spontaan genoeg Als ik jong was en geen gezinnetje lijkt me dat ook wel wat Je krijgt zulke leuke reacties alhoewel t wel aanpoten is lijkt me Veel plezier ik ga je volgen Groetjes je nicht Mary